Chill’m in wit
Ik ben een weekje terug in Nederland en zit ouderwets op de Amsterdamse ‘Schuyt’ een broodje te eten. Naast ons schuift een stel aan. Althans, stel. Overduidelijk een setje homovriend en vriendin. Beiden blond, beiden het accent zoals het betaamt in Oud-Zuid en beiden van die types die intrigeren&irriteren. Het meisje in de bediening arriveert aan hun tafel. Op de vraag wat ze willen drinken, antwoordt rondborst-en-bil: “Zeg, doe mij maar een wijn”. Okay. Een wijn. Op de vervolgvraag welke ze wil, begint ze in slow motion te lachen. Ze laat haar keelaardappel nog een extra rondje draaien en legt met een vleugje belerende toon uit dat ze niets van…
Transformatie van de truttenjas
Eindelijk. Een warm briesje en bloesem aan de bomen van de elfde straat tussen 6th Ave. en Bleecker . Volgens New Yorkers was dit de –quote- facking worst winter ever, waar nu –quote- facking finally een einde aan is gekomen. In schril contrast met het poederige licht dat de stad zo rond half 6 omsluiert, trippel ik volledig gehuld in het zwart door de straten van West Village. Aangenaam verrast, besef ik dat ik zo waar op tijd ben. In de bedwelmende muffin lucht van Magnolia Bakery wacht ik enkele minuten tot mijn eerste Carrie Bradshaw-ish event van start gaat: een booksigning in de Marc Jacobs bookstore. Aan de schrijfster …
Meet onze nieuwste TNC aanwinst: Blogger BO from NYC
121 dagen New York. Ergens in november stapte ik uit het vliegtuig . Een bonkend hart, een jetlagged hoofd en een koffer om te blijven. Amsterdam werd met het passeren van de uitzonderlijk vriendelijke douaneambtenaar officieel ingeruild voor New York. “Welcome to New York, ma’am” en voor ik het wist stond ik buiten, stapte ik in een yellow cab en ging ik naar huis. Ons huis. De jongen die ik had leren kennen op het Amstelveldje droeg mijn koffer, hield m’n hand vast en enigszins gedesoriënteerd door de hysterische taxichauffeur, zag ik de lichtjes van de gebouwen bijna in slow motion aan de horizon verrijzen en het besef daalde in;…