Yellow Mellow by Bo Mulder

Yellow Mellow

Op de 6-baans brede Avenue ergens ten hoogte van de brug die naar Brooklyn leidt, zie ik brandende nummers. Die moet ik hebben. Uitgestrekt en op 1 been balancerend, probeer ik me zo lang mogelijk te maken en op hetzelfde moment voel ik m’n mond automatisch openen alsof ik zwijgend met gestokte adem een telepathisch lijntje met deze 6B11 wil leggen. Wat is dat toch? Hetzelfde gebeurt zodra de mascaraborstel mijn wimpers bereikt. Steevast gaat dan ineens die mond open. Geen adem, en smeren maar. Lichtelijk ongepast intermezzo dit, maar ach.

Terug naar Manhattan. Mijn opgestoken hand – als verlengstuk van mijn nogal smekende gestalte aangezien een taxi rond dit tijdstip in de regen behoort tot 1 van de onmogelijkheden in de stad der mogelijkheden – is gezien. 6B11 gooit zijn stuur om en als professionele ‘slalommer’ steekt hij al claxonnerend en in een noodvaart de 6 banen over. Deur dicht, tetterende Amerikanen uit –tot ieders ergernis hangt er namelijk altijd een scherm waar hysterisch en schel de nasale stemmen uit schetteren-, eindbestemming doorgeven en gaan. Het ritje is zoals altijd. De schokbrekers ontbreken of zijn aan vernieuwing toe en er wordt heel wat nutteloos lawaai naar elkaar gemaakt. Verder zijn er altijd ‘scherpe bochten’, ‘hoge snelheden’ en een aantal minuten later sta je veilig op de kruising van de straat en avenue zoals vooraf opgegeven.

John Hertz, de grondlegger van de yellow cabs koos in 1915 voor de kleur die wetenschappelijk bewezen het best zichtbaar is: geel. Vanaf ons dakterras op de 12^de verdieping springen de krioelende bumblebees dan ook met hoog contrast uit het rechthoekige straatbeeld. ‘Het lijkt wel levensgroot PacMan’ bedenk ik me, en na deze vaststelling strijk ik weer neer op het ligbed en pak er wat hoogstaande literatuur bij. Lukraak open ik de gossip glossy en tot mijn verbazing gaat het een keer niet over KimYe. Het gaat over geel. Weer die kleur! Celebs uitgeknipt en opgelijnd in citroengeel behelzen de dubbele pagina met als titel: “A trend is born!”

Ondanks dat de etalages hier al vol hangen met deze teint der zonnigheid, moet ik eerlijk bekennen dat – op mijn eigen limoen rok na – ik nog weinig geel in de New Yorkse straten heb gezien. Maar, de gele retail  ligt ‘grijpklaar’, de tijdschriften, catwalk modellen en met name de celebs liegen natuurlijk nooit, dus, mag het vast niet lang mag duren voordat het eeuwige New Yorkse zwart plaats gaat maken voor een beetje kleur. Ik draai me nog een keertje om in de zon, blader het glamoreuze gele geweld weg en ‘oh my god gelukkig’ daar zijn ze weer: Familie West. De beroemde bil is nog niet gehuld in geel, maar dat komt vanzelf. Immers is de modemoraal van dit verhaal: wil je opvallen dan ga je voor geel.